Ustawa dotycząca podpisu elektronicznego, jest to pierwszy z aktów prawnych, który jest niezbędny do tego aby funkcjonowanie administracji państwowej i publicznej, a także gospodarki w społeczeństwie informatycznym było opatrzone regulacjami prawnymi.
Głównym celem podpisu elektronicznego jest umożliwienie potwierdzenia autentyzmu przesyłanych danych oraz uwierzytelnienie nadawcy danego przekazu. Ustawa ta zrównuje wiarygodność podpisu ze standardowym odręcznym podpisem.
Zwiększenie wiarygodności takiego podpisu następuje przez możliwość łączenia daty złożenia owego podpisu. Złożenie podpisu elektronicznego możliwe jest dzięki istnieniu pary różnych, arytmetycznych kluczy. Jeden z nich służyć będzie do szyfrowania i będzie znany jedynie osobie składającej podpis, a drugi klucz będzie znany powszechnie, natomiast służyć będzie do deszyfrowania. Jeśli ktoś będzie zamierzał odczytać podpis, a nie będzie w posiadaniu właściwego klucza w efekcie ukaże się ciąg niezrozumiałych znaków.
Podpis elektroniczny pod dokumentem wysyłanym przez internet będzie tak samo ważny jak złożony ręcznie i będzie wywoływał takie same skutki prawne. Państwa Unii Europejskiej zobowiązały się do prawnego uregulowania podpisu elektronicznego. Wprowadzenie takiej regulacji pozwoli na szybszy rozwój tak zwanej elektronicznej gospodarki, umożliwi także załatwienie poprzez internet na przykład spraw urzędowych. Celem prawnego uregulowania tej sprawy jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa przy posługiwaniu się takim podpisem.
Ustawa dotycząca podpisu elektronicznego, jest to pierwszy z aktów prawnych, który jest niezbędny do tego aby funkcjonowanie administracji państwowej i publicznej, a także gospodarki w społeczeństwie informatycznym było opatrzone regulacjami prawnymi. Głównym celem podpisu elektronicznego jest umożliwienie potwierdzenia autentyzmu przesyłanych danych oraz uwierzytelnienie nadawcy danego przekazu.
